WHY WE MUST TEACH FOR PEACE | ԻՆՉՈՒ Է ԱՆՀՐԱԺԵՇՏ ԴԱՍԱՎԱՆԴԵԼ ՀԱՆՈՒՆ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ
A child does not choose where she is born. She does not choose to be born into poverty. She does not choose to be born in a disputed territory. Seldom do children get to choose where they live. Regardless, that child deserves access to an excellent education. For it is through an education that she can choose peace over hate.
Education is a human right, even amid conflict. Especially in times of crisis, education can promote psychological safety, help to build resilience, and provide a sense of normalcy in otherwise challenging situations. Over the past half century, a tremendous amount of research has been done around childhood psychology and brain development. Studies have shown that high levels of stress during these formative years can literally rewire a child’s brain, making it harder for them to cope and excel later in life. As such, experts urge that keeping students engaged in learning must be a part of a comprehensive humanitarian response, a policy that is promoted by the European Union.
Food, shelter, and medication are absolutely necessary – as is learning. The two sides of the spectrum are not mutually exclusive. It is not a zero-sum game. As a global village, we can simultaneously fill the mouths of our students, while feeding their hearts and brains as well. That is why Teach For Armenia is committed to providing access to education for our students who are affected by the ongoing conflict.
During this past summer, Teach For Armenia hosted a Virtual Student Leadership Camp. In response to COVID-19, the organization launched a capital campaign, through which we were able to equip 300 students with tablets. The day before the camp began, three of our participating border communities in Tavush came under fire, and our students took refuge in underground shelters. Our hearts broke as students used the donated devices to show us the damage caused to their homes. After a relative calm, the fighting has now escalated. Tens of thousands of students from the affected area are now out of school.
Since September 27th, Azerbaijan has attacked multiple civilian targets in Nagorno-Karabakh, as well as communities within Armenia’s internationally recognized borders. There are reports that the autocratic regime of Azerbaijan is using its own citizens as human shields, making it difficult to respond. In an apparent attempt to curb the flow of information, Azerbaijan’s own government restricted internet access within its own borders. Just last night, an Azerbaijani drone was shot down in a town less than 10 miles away from Yerevan, Armenia’s capital city.
Meanwhile, the Guardian reports that Turkey is actively hiring Syrian mercenaries to support Azerbaijan, recruiting rebel militants from Idlib province, a region controlled by jihadists. This is particularly concerning, given President Recep Erdogan’s frequent evocation of the Ottoman Empire. Given the tragic history of the Armenian Genocide, this should cause us great alarm. Without restraint, the current conflict could result in a full-scale regional war, putting Armenia at the very center.
It is important for me to underscore that I am not from Armenia, nor did I have any prior connections to the country before moving here a year ago. My mother moved to California from Mexico at the age of 16 as a farmworker with a limited education—it is because of her story that I decided to become an educator. Over the course of my career, I have spent nearly a decade working in different corners of Asia and Polynesia. It has been a distinct honor to work alongside predominantly Hindu, Muslim, and Christian communities in countries such as India, Malaysia, and now Armenia.
I do this work because I believe in the transformative power of education. As Mahatma Gandhi once taught, “If we are to reach real peace in the world, we shall have to begin with the children.” To put it simply, we must teach for peace.
Teach For Armenia is currently organizing an emergency response. Our first priority is to provide all of our Teacher-Leaders with training regarding socio-emotional learning and trauma-informed teaching practices. Next, we aim to create care packages for students who have been directly affected by the conflict. Lastly, we will work with the Ministry of Education, Science, Culture and Sports to distribute more than 1,100 devices to students affected by the conflict as well as students who are learning remotely due to COVID-19 and a war. Fortunately, the shipment of devices arrived this week, and are ready to be pre-loaded with learning material that can be used offline from the safety of underground shelters.
We are grateful to everyone who donated to the campaign to end the digital divide. It is because of your support that we can now reach students who have been shut out of learning due to COVID-19 and now the war. If you would like to join our efforts to create care packages for affected students, please email katrina@teachforarmenia.org. To support our children by donating, click here.
RUIZ CLARK • Interim CEO at Teach For Armenia
ՌՈՒԻԶ ԿԼԱՐԿ • «Դասավանդի’ր, Հայաստան»-ի Գործադիր Տնօրենի Ժամանակավոր պաշտոնակատար
Երեխան չի ընտրում իր ծննդավայրը։ Նա չի ընտրում աղքատ տանը ծնվելը։ Նա չի ընտրում վիճարկվող տարածքում ծնվելը։ Հազվադեպ է պատահում, որ երեխաներն ընտրեն իրենց ծննդավայրը։ Եվ անկախ ամեն ինչից, այդ երեխան արժանի է ստանալ գերազանց կրթություն, քանզի միայն կրթության օգնությամբ է, որ նա կընտրի խաղաղությունը և ոչ թե ատելությունը։
Կրթությունը մարդու իրավունքն է, և կիրառելի՝ նույնիսկ հակամարտության ժամանակ։ Հենց ճգնաժամում է, որ կրթությունը կարող է նպաստել հոգեբանական անվտանգությանը, օգնել դիմակայունության ամրապնդմանը և ստեղծել առօրեականության միջավայր դժվարին իրավիճակներում։ Վերջին կես դարվա ընթացքում մանկական հոգեբանության և ուղեղի զարգացման վերաբերյալ ահռելի ծավալով հետազոտություններ են արվել։ Հետազոտությունները ցույց են տվել, որ երեխայի աճման տարիներին մեծ քանակությամբ սթրեսը կարող է բառացիորեն կրկնակի լարել երեխայի ուղեղը՝ այդպիսով նրա համար ավելի ու ավելի դժվարացնելով դրան դիմանալը և հետագա զարգացմանը։ Ուստի, փորձագետները հորդորում են աշակերտներին անդադար ներգրավել ուսումնառության գործընթացում՝ որպես պարտադիր համապարփակ մարդասիրական աջակցության մաս։ Վերջինս Եվրոպական Միության քաղաքականության բաղադրիչներից է։
Սնունդը, ապաստարանը և դեղորայքը խիստ անհրաժեշտ են, այնպես, ինչպես կրթությունը։ Այս ծիրի երկու ծայրերը փոխբացառող չեն։ Սա զրոյական արդյունքով խաղ չէ։ Որպես գլոբալ հանրույթ՝ մենք կարող ենք միաժամանակ թե կերակրել մեր աշակերտներին, և թե լցնել նրանց սրտերն ու ուղեղները։ Ահա թե ինչու է «Դասավանդի’ր, Հայաստան»-ը հանձնառել ստեղծելու կրթական հնարավորություններ ներկա հակամարտությունից տուժած մեր աշակերտների համար։
Անցած ամառվա ընթացքում «Դասավանդի’ր, Հայաստան»-ը Աշակերտական առաջնորդության առցանց ճամբար նախաձեռնեց։ Կազմակերպությունը, արձագանքելով Թագավարակի համավարակին, մեկնարկեց մի համընդհանուր արշավ, որի արդյունքում 300 աշակերտ համակարգչային պլանշետներ ստացան։ Ճամբարից մեկ օր առաջ ճամբարին մասնակցող Տավուշի երեք սահմանամերձ գյուղ ռմբակոծվեցին, և մեր աշակերտները պատսպարվեցին ստորգետնյա թաքստոցներում։ Մեր սրտերը կտոր-կտոր եղան այն փաստից, որ նրանք օգտագործեցին ստացված պլանշետները՝ մեզ ցույց տալու իրենց գնդակոծված տները։
Հարաբերական անդորրից հետո հակամարտությունն այժմ սրվել է։
Սեպտեմբերի 27-ից ի վեր՝ Ադրբեջան հարձակվել է Լեռնային Ղարաբաղի բազմաթիվ քաղաքացիական բնակավայրերի, ինչպես նաև Հայաստանի՝ միջազգայնորեն ճանաչված տարածքում համայնքների վրա։ Ըստ տեղեկությունների՝ Ադրբեջանի ավտորիտար կառավարությունը սեփական քաղաքացիներին օգտագործում է որպես մարդկային վահան՝ դժվարեցնելով հայկական կողմի համարժեք պատասխանը։ Ադրբեջանի կառավարությունը պակել է համացանցի հասանելիությունը իր իսկ երկրում՝ փորձելով սահմանափակել ինֆորմացիոն հոսքերը։ Հենց անցած գիշեր ադրբեջանական ԱԹՍ է խոցվել Հայաստանի մայրաքաղաք Երևանից մոտ 10 կմ հեռու գտնվող մի քաղաքի մոտ։
Միևնույն ժամանակ, Guardian պարբերականը հայտնում է, որ Թուրքիան ակտիվորեն վարձում է Սիրիացի գրոհայիններին Ադրբեջանին աջակցելու նպատակով։ Ապստամբ զինյալներին վարձում են Իդլիբի շրջանից, որը վերահսկվում է ջիհադիստների կողմից։ Այս փաստը առանձնակի մտահոգիչ է՝ հաշվի առնելով Ռեջեպ էրդողանի հաճախակի դարձած ելույթները Օսմանյան կայսրության վերաբերյալ։ Հիշելով Հայոց Ցեղասպանության ողբերգական էջը՝ այս փաստերը պետք է լուրջ անհանգստության առիթ լինեն։ Առանց չափազանցության, ներկա հակամարտությունը կարող է վերածվել լայնածավալ տարածաշրջանային պատերազմի, որի կիզակետում Հայաստանն է։
ԻՆձ համար կարևոր է ընդգծել, որ ես ոչ Հայաստանից եմ, ոչ էլ նախքան մեկ տարի առաջ Հայաստան տեղափոխվելը՝ երբևէ կապ եմ ունեցել այս երկրի հետ։ Մայրս 16 տարեկանում Մեքսիկայից տեղափոխվել է Կալիֆորնիա՝ որպես ֆերմայի աշխատող, չունենալով որևէ բարձրագույն կրթություն։ Նրա կյանքի պատմությունն է ոգեշնչել ինձ՝ դառնալ ուսուցիչ։ Իմ կարիերայի ընթացքում ես գրեթե տասը տարի աշխատել եմ Ասիայի և Պոլինեզիայի տարբեր անկյուններում։ ԻՆձ համար մեծ պատիվ է եղել հնդիկ, մուսուլման և քրիստոնյա համայնքների հետ աշխատելը Հնդկաստանում, Մալազիայում և այժմ՝ Հայաստանում։
Ես կատարում եմ այս աշխատանքը, քանզի հավատում եմ կրթության փոխակերպիչ ուժին։ ԻՆչպես մի անգամ ասել է Մահաթմա Գանդին․ «Եթե մենք աշխարհում պետք է հաստատենք իսկական խաղաղություն, ապա մենք պետք է սկսենք երեխաներից»։
«Դասավանդի’ր, Հայաստան»-ը հիմա կազմակերպում է հումանիտար օգնություն։ Մեր առաջին նախապատվությունն է մեր բոլոր Ուսուցիչ-առաջնորդներին վերապատրաստել սոցիալ-էմոցիոնալ ուսումնառության և տրավմայի կանխարգելում ներառող ուսուցման մեթոդների ուղղությամբ։ Այնուհետև, մենք նպատակ ունենք մշակել հոգատարության փաթեթներ տեղահանված աշակերտների համար։ Եվ ի վերջո, մենք կհամագործակցենք ՀՀ կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարության հետ ցուցակագրելու այն սահմանամերձ դպրոցները, որոնց կարելի է բաշխել արշավի արդյունքում ձեռք բերված սարքավորումները։ Բարեբախտաբար, դրանք այս շաբաթ առաքվել են ու շուտով կհամալրվեն ուսումնական նյութերով, որոնք կարելի է օգտագործել ապաստարաններում, համացանցի բացակայության պայմաններում։
Մենք երախտապարտ ենք բոլոր նրանց, ովքեր նվիրատվություն են կատարել թվային մեկուսացումը վերացնելու նպատակ ունեցող մեր արշավին։ Հենց ձեր աջակցության շնորհիվ է, որ մենք կարողանում ենք օգնել հակամարտությունից ամենաշատը տուժած աշակերտներին։ Եթե կցանկանաք միանալ մեզ կամ տեղահանված աշակերտների համար պատրաստել հոգատարության փաթեթներ, ապա գրեք հետևյալ էլեկտրոնային հասցեին․ katrina@teachforarmenia.org։ Երեխաներին աջակցելու համար սեղմեք այստեղ։